ولادت و ارتحال حضرت آیت‌اللَه سید محمدمحسن طهرانی قدس اللَه سره
ولادت: 23 شوال‌المکرم 1374 هـ.ق، طهران
ارتحال: 26 شعبان‌المعظم 1440 هـ.ق، مشهد مقدّس
اساتید عرفان آیت‌اللَه سید محمدمحسن حسینی طهرانی
- آیت الحق حضرت حاج سید هاشم حدّاد رضوان اللَه علیه
- حضرت علامه آیت‌اللَه حاج سید محمدحسین حسینی طهرانی قدّس اللَه سرّه
ویژگی اصلی حضرت آیت‌اللَه سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس اللَه سرّه
وصول به مقام تجرّد قرب ذات پروردگار بود. ایشان با حقیقت وجود خود به باطن سرّ حقایق عالم تکوین رسیده و بر آنها اشراف کامل داشت. در نتیجه، مطالب ايشان ناشى از تراوشات باطن بصيرت ضمير وصول به حقایقِ عوالم ملکوتى بود.
حُسنِ سلوک، جاذبۀ عجیب اخلاقی و اجتماعی، احاطه و اشراف بر زوایای نفوس افراد، وصول به کُنه موقعیّت اشخاص، سعه ظرفيت از ویژگی‌های ایشان بود.
جامع علوم نقلی و عقلی
حضرت حاج سید هاشم حدّاد به ایشان فرموده بودند:
«سید محمدمحسن! روی درس خویش اِتقان* داشته باش!»
روی این جهت، ایشان مجدّانه به تحصیل علوم و معارف الهی پرداخت، تا جایی که به بالاترین مدارج علمی حوزوی نائل گشت.
ایشان در عرفان و فلسفه و فقه و اصول و پى‌‌بردن به کُنهِ معنای کلمات ائمۀ معصومین علیهم السلام دارای جامعیّتی کم‌نظیر بود و بر علوم ظاهری مانند پزشکیِ روز و هیئت اشراف داشت.
مأموریّتِ نشر مبانی توحیدی حضرت آیت‌اللَه سید محمدمحسن طهرانی
خصوصیت ویژۀ ایشان در تلقی حقایق عرفانی و جامعیت علمیِ کم‌نظیرشان سبب شد که مرحوم علامۀ طهرانی به ایشان فرمودند:
«ما به تكليف ظاهری خود عمل كرديم و حقايق را به رشتۀ تحرير درآورديم؛ از اين به بعد تو باید اين مبانى را تبیین و تبليغ كنى و به گوش همه برسانى، تا به‌دست فراموشى سپرده نشود.»
پیرو آن وصیت مهم، ایشان با قلم شیوا و بیان رصینِ خود به نشر و تبیین مبانی مکتب عرفان پرداختند و بسیاری از آثار گران‌سنگ مرحوم علامۀ طهرانی را با مقدمه و تعلیقاتی منتشر نمودند.
بدین جهت ایشان را می‌توان مهم‌ترین مقرِّر و تبیین‌گر مکتب توحیدی مرحوم علامۀ طهرانی و مدرسۀ عرفان در سنوات اخیر دانست.
حریّت و پاسداری از حریم اهل‌بیت
در بیان احکام شرع تبیین مُرّ حق (یعنی مطلب حقّی که پذیرش آن تلخ و سنگین باشد) هیچ گونه مصلحت‌اندیشی در ضمیر او نمی‌گنجید. چنان استحکام و اِتقانی داشت که اگر کوهها از جاى می‌لرزید او در کلامش نمی‌لرزید! گویی اگر تمام عالم در برابر مطالب مبانى حقّ او بایستد او یکتنه خواهد ایستاد!
ایشان حقیقت دین را ولایت حضرات معصومین علیهم السلام می‌دانست در حمیّت و عِرقِ احیای مکتب اهل‌بیت علیهم السلام و حفظ حدود آن بی‌نظیر بود.
حریم امامت را خطّ قرمز تشیّع می‌دید و اطلاق لفظ «امام» و تعابیری مانند «حسینِ زمان» «علیِ زمان» را بر غیر امام معصوم به‌طور مطلق جایز نمی‌دانست.